#เรื่องแปลกแต่จริง....!!
คุณลองสำรวจดู...ว่าเคยทำกับพ่อแม่แบบนี้หรือไม่...!!
เวลาไม่มีเงิน ...
คนแรกที่คิดถึงคือ พ่อและแม่
แต่พอมีเงิน ...
คนแรกที่คิดถึง คือแฟนและเพื่อน
อยากได้รถ ...
คนแรกที่คิดถึง คือพ่อและแม่
แต่พอมีรถ ...
คนแรกที่จะไปรับ คือแฟนและเพื่อน
ร้านอาหารหรู ๆ บรรยากาศคลาสสิค ...
มีไว้สำหรับ แฟนและเพื่อน
อาหารบนโต๊ะที่บ้าน ... กลับมีสำหรับพ่อและแม่
โรงหนัง ห้างสรรพสินค้า ...
มีไว้สำหรับแฟนและเพื่อน
ทีวี และสวนหน้าบ้าน ...
มีไว้สำหรับพ่อและแม่
พ่อและแม่ คิดบัญชีค่าใช้จ่ายก่อนนอน ...
ลูกนอนคุยโทรศัพท์ เล่นเนตก่อนนอน ...
เวลาเรามีความสุข ...
มักจะมองหา แฟนและเพื่อน
เวลาเรามีความทุกข์ ...
คนที่กังวล หดหู่และเศร้าสลดใจ คือพ่อและแม่
เวลาประสบความสำเร็จ !..
เรามักมองหาแฟนและเพื่อน เพื่อนัดฉลองและสังสรร
แต่คนที่ดีใจที่สุด คือพ่อและแม่ ...
แต่พ่อและแม่ กลับกลายเป็นคนที่เรา มองข้ามไป ลูกไปรื่นเริงตามโรงหนัง เธค ผับ โต๊ะสนุ๊ก ฯลฯ ...
พ่อและแม่ตำหนิ ตักเตือน บางครั้ง เต็มไปด้วยอารมณ์ห่วงใย ..เพื่อให้ลูกได้ดี แต่ลูกคิดว่าสิ่งที่ พ่อและแม่พูด ... เป็นแค่เรื่องไร้สาระ
พ่อและแม่ ... คือผู้ฝ่าฟันปัญหา เป็นร้อยพันประการเพื่อลูก แต่เมื่อลูกมีปัญหา กับแฟน กับการเรียน ... มักคิดได้แค่ ท้อถอย หดหู่หรืออยากตาย!!!!
พ่อและแม่คือผู้ที่ปกป้อง และยืนเคียงข้างลูกจวบจนชีวิตจะหาไม่ ลูกกำลังคิดถึงสิ่งใด ... ???
คำว่า "พ่อ" หรือ "แม่" อาจเป็นคำแรก ที่เราพูดได้ตั้งแต่เกิด แล้วคุณเตรียมอะไรไว้ เพื่อคุณพ่อคุณแม ่ของคุณหรือยัง ?
แปลกมะ...ที่บางวัน ตื่นมาพร้อมกับคนที่รู้จักกันไม่ถึง 1 วัน
แปลกมะ... ที่คนที่คุณบอกว่ารักเค้า กลับทิ้งคุณไป
แปลกมะ... ที่เราต้องส่งเมล์ ให้กับคนที่ทำงาน อยู่โต๊ะติดกัน
แปลกมะ...ที่วันเกิดเรา พ่อแม่ดีใจที่สุด แต่เรากับไปทานข้าวกับคนอื่น
แปลกมะ... ที่เราต้องพูดจาเพราะ ๆ เพื่อให้เค้ายอมรับ แต่ไม่เคยพูดครับคะ กับพ่อแม่ตัวเอง
แปลกมะ... ที่เพื่อนโทรมาชวนเรา เวลาไหนเราก้อออกไป แต่พ่อแม่จะมาหาเรา กลับบอกไม่ว่าง
แปลกมะ... ที่เรารักใครบางคน ที่ไม่กล้าจับแม้กระทั่ง กางเกงในของเรา แต่เรากลับเบื่อ เสียงเตือนของคน ที่ล้างก้นเรา ได้มากกว่าสิบปี
แปลกมะ... ที่คุณทำอะไรได้ทุกๆสิ่ง เพื่อใครบางคน แต่คุณไม่เคยทำ สิ่งที่พ่อแม่แอบดีใจ
แปลกมะ... ที่เรารักเพื่อนที่เคย เลี้ยงข้าวเราเพียง 1 มื้อ แต่เรากลับไม่เคยส่งเงิน ให้กับคนที่เลี้ยงข้าวเรา มาสิบกว่าปี
…แปลกมะ...ที่คุณยังรอ ที่จะทำบุญกับท่าน ในวันที่ท่านไม่อยู่....อย่ารอให้ทุกอย่างมันสายไปมากกว่านี้...!!
ขอขอบคนบทความจาก ผู้หญิงสีขาว จิรวรรณ บุตรดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น